Dywanik ze szmatek

kolejny UFOk

Ala ma w domu dziecięcy namiot do zabawy. Od dłużej czasu kombinowałam co dać jej na spód bo oryginalnie jest folia. Petra jakiś czas temu pokazała swój eko dywanik dla córci i wiedziałam, że to jest to czego szukałam.

No i się zaczęło.

Najpierw trzeba było znaleźć coś co by się nadało na przerobienie na włóczkę. Pod nóż poszły dwie koszule nocne (mała strata) i czerwony szal - komin.

Cięcie poszło szybko. Plecenie warkocza już dłużej. Najgorsze było to, że koszule i komin miały szwy, więc dodatkowe zajęcie polegało na zszywaniu dość krótkich fragmentów materiału.

Po zszywaniu całej masy kawałków w całość, nie chciało mi się całego dywanu szyć ręcznie. Poszukałam w internecie i znalazłam ładne dywaniki, które były szyte maszynowo.

Niestety. Nie opanowałam za bardzo tej sztuki i wyszedł mały koszmarek.

Projekt upadł. Odechciało mi się dalszego szycia dywaniku. 

Najbardziej było mi szkoda pociętego komina, ale cóż zrobić?

O dziwo córci spodobał się ten mikro dywanik i aktualnie lalki mają dywan przed łóżkiem.

Minął przeszło rok.

Ilekroć otwierałam moją szafę ze skarbami i widziałam ten obraz zniszczeń i rozpaczy to mnie "delikatnie" nerwy brały. 

Wbiłam więc zęby w stół i uszyłam dywanik.

Ręcznie. 

50 cm średnicy

Niestety.

Od decyzji "robię dywan ze szmatek" do końcowego produktu minęło w sumie półtora roku. Siłą rzeczy dziecko wyrosło i praktycznie nie bawi się już w namiocie. 

Teraz mój biedny komin jest ładnym dywanikiem leżącym w szafie.